Dislalija je poremećaj artikulacije koji se definiše kao poremećaj izgovora glasova maternjeg jezika pri čemu ne postoji oštećenje sluha, smanjen intelektualni kapacitet niti neurološko oštećenje. Dislalija je jedan od najčešćih govornih poremećaja kod dece, javlja se u oko 20-30%, a savremena istraživanja pokazuju konstantan rast. Netretiranje dislalije može dovesti do trajnih nepravilnosti u govoru koje posledično mogu narušiti usvajanje akademskih veština poput čitanja i pisanja
Mutacioni poremećaji glasa su grupa glasovnih poremećaja koja zahvataju mlade, dečake i devojčice u pubertetu. Glas jednog čoveka je odraz njegove ličnosti, starosti, zdravstvenog i emotivnog stanja, a način na koji ga koristimo menja se kroz sva životna razdoblja: detinjstvo, odraslo doba i starost. Ljudski glas je osnova verbalne komunikacije i nastaje strujanjem vazduha između glasnica koje dovodi do njihove vibracije, te se ovaj proces naziva fonacija.
Specifične smetnje u učenju se javljaju kod dece koja pored prosečnih ili natprosečnih intelektualnih sposobnosti, s očuvanim funkcijama vida i sluha ne uspevaju da savladaju veštine čitanja, pisanja i računanja. Glavna karakteristika ovih smetnji jeste da su prisutne čak i uprkos adekvatnoj obuci, kod dece bez edukativne, emocionalne i socijalne zapuštenosti. Smetnje se javljaju s polaskom u školu, ali novija istraživanja govore u prilog otkrivanju specifičnih smetnji u učenju na ranijem uzrastu. U specifične smetnje u učenju spadaju: disleksija, disgrafija i diskalkulija.
Mnogi roditelji nas pitaju da li je njihovo dete spremno za testiranje pred školu i za samu školu. Često ih i muči šta je to što se zahteva od deteta na testiranju kod školskog pedagoga i psihologa pri upisu u školu. Osim radnih navika, dete treba da ima izgrađene određene fizičke, intelektualne, socio-emocionalne i praktične veštine pred polazak u školu.
Elektivni mutizam spada u grupu anksioznih poremećaja, a čiji je prvi simptom nemogućnost govora u široj socijalnoj sredini. Najčešće se javlja kod dece predškolskog i ranog školskog uzrasta, a ispoljava se tako što dete prestane da govori sa odraslima i decom iz svog novog okruženja (u vrtiću, u školi, u nepoznatoj vršnjačkoj grupi ili ispred autoritativne osobe), ali govori sa bliskim osobama kao što su članovi porodice. Elektivni mutizam se ogleda u tome što govor izostaje u određenim situacijama ili pred određenim osobama i dete bira situacije u kojima će govoriti.
Fonološka svesnost se razvija od 5. godine života i tokom predškolskog perioda, pre nego što počne sistematska obuka čitanja i pisanja u prvom razredu. Izgovoreni glas se naziva artikulema, pisano slovo grafema, a spona ta dva (izgovorenog glasa i pisanog slova) zapravo predstavlja fonemu, jedinicu fonološke svesnosti.
